معنی تش برق - جستجوی لغت در جدول جو

تش برق

هر دارویی که تب را قطع کند یا تخفیف بدهد

آتش زنه، آتش گیره، هر چیزی که با آن آتش روشن کنند، فروزینه، شیاع، پیفه، آفروزه، پد، مرخ، حطب، پوک، پده، وقود، پرهازه، هود، آتش افروز، وقید

فرهنگ فارسی عمید

تب بر

(اَ سا)

که تب برد. که تب قطع کند. دافع تب. قاطع حمی. که علاج تب کند، دارویی تب بر. هر دوا که قطع تب کند. دواهای تب بر: کتین، پوست بید، اکالیپتوس. خینورمین بهترین تب برها است. آتبرین در مالاریا تب بر است

لغت نامه دهخدا

شبرق

(شِ رِ)

زقوم تر یا ضریع که گیاهی است دیگر و شتر آن را نمیخورد. (منتهی الارب). ضریع تر. (از اقرب الموارد). رطب الضریع. (محیط المحیط). گیاهی است ترد و شکننده ونام درختی است که رستنگاه آن نجد و تهامه است و میوه اش خار سرخ رنگ و کوچکی است که معمولاً در باطلاق به وجود می آید و بعضی گفته اند: نام ضریع خشک است و آن گیاهی است چون ناخنهای گربه و زجاج گوید: شبرق گونه ای از خار تازه باشد و چون خشک شود آن را ضریع خوانند. و ابوزید گوید: که آن را حله گویند و میوه اش خار ریزه ای است و گلی سرخ رنگ دارد و در نجد و تهامه میروید. (از لسان العرب) ، بچۀ گربه. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). ج، شبارق. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

تشرق

(اِ هَِ)

در آفتابگاه نشستن. (تاج المصادر بیهقی) (از زوزنی) (از منتهی الارب) (از آنندراج) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

تشبر

(اِ مِ)

بزرگ شدن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). مطاوعه تشبیر، بمعنی تعظیم. (از متن اللغه). تعظم، یقال: شبّره فتشبّر، ای عظّمه فتعظّم. (اقرب الموارد) (از المنجد)

لغت نامه دهخدا

تبرق

(اِ تِ)

آرایش کردن خود را: تبرقت المراه، زینت داد آن زن خویش را. (ناظم الاطباء).

لغت نامه دهخدا

مشبرق

(مُ شَ رَ)

ثوب مشبرق، جامۀ بدباف و بریده. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

تشغبر

(اَ اءَ بَ)

پیچان وزیدن باد. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). رجوع به تشغزب شود

لغت نامه دهخدا

تشابر

(اِ)

با یکدیگر نزدیک شدن دو گروه در حرب، گویی میان ایشان اندازۀ شبری مانده است. (منتهی الارب). نزدیک شدن دو گروه در جنگ چنانکه میان آنان فاصله وجبی باشد. (از اقرب الموارد) (از المنجد). تقارب در جنگ. (از متن اللغه)

لغت نامه دهخدا

شبرق

(شَ رَ)

ثوب شبرق، جامۀ پاره. (منتهی الارب). شبرق الثوب فلان، قطعه و مزقه. (اقرب الموارد). و ثوب شبرق، ای مقطع کله. (اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء). و رجوع به شبارق در این معنی شود

لغت نامه دهخدا

ته برگ

(تَهْ بَ)

اصطلاح در قمار با ورق مقابل سربرگ. آنکه در حلقۀ قمار ورقهای آخر، او را باشد

لغت نامه دهخدا

تک برگ

(تَ بَ)

اصطلاح ورق بازان در بازی ورق. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا) ، در صحافی، در تداول لت در جزوه و کتاب، و آن ورقی است خارج از صفحات متصل یک فرم چاپی که در اول یا وسط کتاب و جزوه افزایند بخاطر افزایش بر مطالب یا جبران افتادگی مطالب لازم کتاب یا جزوه

لغت نامه دهخدا

آتش برگ

(تَ بَ)

چخماق. آتش زنه:
شد آنچنان برطوبت هوا که آتش برگ
ز سنگ قطره برون آورد بجای شرار.
حسین ثنائی

لغت نامه دهخدا